Tradycje hutnicze Regionu Częstochowskiego

Niedaleko Częstochowy spotyka się wiele miejscowości, które świadczą o związkach z hutnictwem. Nazwy Huta Stara, Hucisko, Hutki, Kuźnica, Rudniki mówią o istnieniu w okolicach Częstochowy przemysłu hutniczego, opartego na złożach rudy żelaza i kamienia wapiennego eksploatowanych tu od lat.

Wzmianki historyczne z 1377 roku mówią o czterech kuźniach, w tym jednej usytuowanej w Błesznie k/Częstochowy. W Roździeniu, dzisiejszych Szopienicach, w aglomeracji katowickiej, już w XVII wieku kuźnik Walenty Roździeński opisał górnictwo i hutnictwo polskie, oraz przedstawił kulturę techniczną i folklor tych ziem. W 1612 roku, w drukarni krakowianina Szymona Kempińskiego wydał Roździeński dzieło pt. „Officina Ferraria albo Huta y Warstat z Kuźniami Szlachetnego Dzieła Żelaznego”. 50 lat po śmierci Mikołaja Reja, uważanego za ojca piśmiennictwa polskiego, pan Walenty wspomina o Okręgu Staropolskim, okolicach Sandomierza i kuź­niach Ziemi Częstochowskiej, którymi jak pisze, pewien czas zarządzał.

W latach 1841–1848 budowa linii kolejowej z Warszawy do Wiednia pośrednio przyczyniła się do powstania w 1885 roku huty żelaza w Częstochowie, a miejscowe pokłady rudy i wapienia, oraz sąsiedztwo śląskich złóż węgla pozwoliły na jej szybki rozwój. Po drugiej wojnie światowej, w okresie odbudowy i rozbudowy polskiego hutnictwa, rośnie zapotrzebowanie na kadrę inżynieryjno-techniczną. Staje się to m.in. podstawą do utworzenia w Częstochowie w 1949 roku Wyższej Szkoły Inżynierskiej, obecnej Politechniki Częstochowskiej, a w niej, w 1950 roku Wydziału Metalurgicznego, jako drugiego po Wydziale Mechanicznym.

Początek XXI wieku nie jest łatwym okresem dla przemysłu hutnicze­go, który mimo dużych kłopotów, m.in. z ochroną środowiska, stara się unowocześniać produkcję stali i zmniejszać emisję zanieczyszczeń. Przykła­dem może być wybudowany w Hucie Częstochowa zespół urządzeń do ciągłego odlewania stali, gdzie zatrudnieni m.in. są absolwenci i pracownicy Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej, przyczyniając się do tego, by w przyszłości wody były czyste, łąki zielone, a powietrze mniej skażone.