prof. dr hab. inż. Stanislaw Słupek, urodzony 14 czerwca 1938 roku w Szklarach. Szkołę średnią – Technikum Hutnicze o specjalności wielkopiecownictwo ukończył w roku 1956. Studia wyższe (1962 r), stopień doktora nauk technicznych (1970 r.) oraz stopień doktora habilitowanego o specjalności – technika cieplna i ochrona środowiska (1977r.) uzyskał na Wydziale Metalurgicznym Akademii Górniczo – Hutniczej. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1987 r., a profesora zwyczajnego z zakresu techniki cieplnej i ochrony środowiska w roku 1994. Certyfikat – “Fuel Utilisation and Environment” nadany przez The International Flame Research Foundation, Ijmuiden, uzyskał w roku 1991. Dorobek naukowy jako autora i współautora obejmuje: 12 skryptów uczelnianych i monografii, 3 rozdziały w książkach, 170 prac opublikowanych w czasopismach specjalistycznych i materiałach konferencji międzynarodowych z zakresu techniki cieplnej. Ważniejsze funkcje zawodowe i naukowe: Prodziekan Wydziału Metalurgicznego AGH d/s dydaktyki i Vice dyrektor Instytutu Metalurgii AGH, w latach 1978÷1984. Kierownik Zakładu Cieplnej i Ochrony Środowiska AGH od 1991 oraz Kierownik Katedry Pieców Przemysłowych i Ochrony Środowiska Politechniki Częstochowskiej od 1997 r. Kierownik Międzywydziałowej Szkoły Energetyki AGH od 2003. Odbył 2 zagraniczne staże naukowe: Pennsylvania State University, Combustion Laboratory, USA, 9 miesięcy, 1975 oraz Instytut Stali i Stopów, Moskwa, 3 miesiące, 1988. Działalność organizacyjna w spalania zakresie techniki cieplnej i ochrony środowiska sprowadza się pełnienia funkcji jako: Członek Sekcji Spalania Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN, Członek Polskiego Komitetu Badań Płomienia, Członek Założyciel i Członek Zarządu Polskiego Instytutu Spalania, Biegły z listy Ministra Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Leśnictwa oraz Biegły Wojewody Małopolskiego z zakresu sporządzania ocen oddziaływania na środowisko, Członek Rady Naukowej Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN oraz Rady Naukowej Instytutu Metali Nieżelaznych. Jest wybieralnym Członkiem Zespołu T8 oraz Zespołu Infrastruktury i Informatyzacji Komitetu Badań Naukowych, IV kadencja 2000÷2004 i V 2004÷2005, a od 2005 r. Członek Rady Nauki Ministra Nauki i Informatyzacji. Dorobek w zakresie kształcenia kadr naukowych obejmuje promotorstwo 9-ciu oraz recenzje 25-ciu dysertacji doktorskich, recenzje 7-miu prac habilitacyjnych oraz 7-miu wniosków na tytuł i 4 na stanowiska profesora. Pełnił ponadto funkcję Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego, 3-ch Międzynarodowych oraz 6-ciu Ogólnopolskich Sympozjów Naukowych. Uzyskał odznaczenia i nagrody: Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski, Orderu Odrodzenia Polski, Medal Edukacji Narodowej, nagrody naukowe m.in.: Ministra Nauki indywidualne i zespołowe oraz wielokrotnie nagrody Rektora AGH za prace naukowe z zakresu techniki cieplnej i ochrony środowiska. Żonaty, dwoje dzieci. Zmarł nagle 07.02.2006 r.
Rekrutacja